Aktualności
„Ślub” – pożegnanie z tytułem
21/07/2023
13, 14 i 15 października, o godz. 18:30 zapraszamy na ostatnie przedstawienia Ślubu→ Witolda Gombrowicza w interpretacji litewskiego wizjonera teatru, Eimuntasa Nekrošiusa.
23 i 24 listopada spektakl zagramy w Jaunimo Teatras w Wilnie→.
Na pierwszym planie: Grzegorz Małecki (Pijak), Danuta Stenka (Matka/Mania), Magdalena Warzecha (Biskup Pandulf), Mateusz Rusin (Henryk) w Ślubie Witolda Gombrowicza w reżyserii Eimuntasa Nekrošiusa. Fot. Krzysztof Bieliński
Powracający z wojny Henryk – główny bohater Ślubu – w zubożałej rzeczywistości rozpoczyna walkę o własną świadomość – siebie i otaczający świat próbuje zdefiniować na nowo. Czy w ruinach dawnych porządków uda się odnaleźć zaczątek nowych?
Eimuntas Nekrošius po raz pierwszy pracował nad tekstem Gombrowicza. W kreacji zespołowej wraz z aktorami Teatru Narodowego odnalazł współczesne tony, odsłonił zaskakujące tropy interpretacyjne. Autorem scenografii jest Marius Nekrošius, kostiumy zaprojektowała Nadežda Gultiajeva, muzykę skomponował Algirdas Martinaitis, światła wyreżyserował Audrius Jankauskas. Premiera odbyła się 15 czerwca 2018 na dużej scenie Teatru, w Sali Bogusławskiego. Ślub okazał się ostatnim przedstawieniem Eimuntasa Nekrošiusa. Twórca zmarł 20 listopada 2018 roku.
W przedstawieniu występują: Mateusz Rusin jako Henryk i Danuta Stenka, która wciela się w role Matki/Mańki, Grzegorz Małecki jako Pijak, Karol Dziuba w roli Władzia. Natomiast Jerzy Radziwiłowicz, odtwórca pamiętnej postaci Henryka w przedstawieniu Jarockiego z 1991 roku w krakowskim Starym Teatrze, powrócił do Ślubu, tym razem w roli Ojca. Oglądamy ponadto: Marcina Przybylskiego jako Kanclerza, Roberta Jarocińskiego / Bartłomieja Bobrowskiego w roli Szefa Policji, Magdalenę Warzechę jako Biskupa Pandulfa, Arkadiusza Janiczka jako Zdrajcę. W rolach Gimnazjalistek-Pijaczek, Druhen: Anna Grycewicz, Joanna Gryga oraz Paulina Korthals. Na scenie także: Kacper Matula jako Antek (Pijaczek), Kamil Mrożek jako Młody (Pijaczek), Paweł Paprocki jako Nosił (Pijaczek) i Przechodzień oraz Piotr Piksa jako Lody (Pijaczek).
Głosy recenzentów:
Mateusz Rusin (Henryk), Danuta Stenka (Matka/Mania), Jerzy Radziwiłowicz (Ojciec) w Ślubie Witolda Gombrowicza w reżyserii Eimuntasa Nekrošiusa. Fot. Krzysztof Bieliński
„Nekrošius skroił świetne przedstawienie, w którym, nie byłby przecież sobą, gdyby nie ukazał swojej niezwykłej plastycznej wyobraźni. W jego spektaklach nie ma miejsca na dosłowność, tandetną ilustracyjność. (...) Nekrošius radykalnie wyprowadza teatr z królestwa naturalizmu w świat magii symbolu, skrótu, poezji. To pewnie dlatego jego Ślub jest tak «senny, pijany i szalony». Taki, jak pisał o nim Gombrowicz” – pisze Tomasz Miłkowski w „Dzienniku Trybuna”. Czytaj więcej →
„Ślub Eimuntasa Nekrošiusa w Teatrze Narodowym na dobrą sprawę stał się wydarzeniem już w momencie zapowiedzi premiery. Choć przecież nie po to ściąga się mistrza z Litwy, by oglądał się na tradycję inscenizacji tego niezmiernie ważnego dla nas utworu, ale po to raczej, by wszedł z Gombrowiczem w dyskusję, by pokazał jego utwór w lustrze własnej wyobraźni, oświetlił go w nieoczekiwany sposób. I tak się w istocie stało – swoim zwyczajem Nekrošius wyprowadza z tekstu labirynt plastycznych znaków, kulturowych skojarzeń i asocjacji, wprowadza enigmatyczne rozwiązania w grze aktorskiej, tworząc w ten sposób niezwykle nasycony i gęsty od znaczeń i emocji świat. Tym samym reżyser rzuca widzom niełatwe, ale i pasjonujące wyzwanie. [...] ...Nekrošius otwiera i inną, emocjonalną drogę odbioru swojego przedstawienia. Egzystencjalny dramat Henryka wypełnia bowiem napięciami układającymi się w przejmującą egzegezę człowieczych gestów. I – mimo totalnego synkretyzmu rozwiązań artystycznych – ubiera go w niezwykle harmonijną, piękną formę. Ścieżka, jaką podążymy, zależy oczywiście od nas, choć największą satysfakcję daje chyba podróż równoległa: obiema ścieżkami naraz” – pisze Szymon Kazimierczak w portalu teatralny.pl. Czytaj więcej →
Mateusz Rusin (Henryk), Magdalena Warzecha (Biskup Pandulf), Danuta Stenka (Matka/Mania), Paweł Paprocki (Nosił), Anna Grycewicz (Gimnazjalistka), Paulina Korthals (Gimnazjalistka), Arkadiusz Janiczek (Zdrajca), Joanna Gryga (Gimnazjalistka) w Ślubie Witolda Gombrowicza w reżyserii Eimuntasa Nekrošiusa. Fot. Krzysztof Bieliński
„Ja zobaczyłem przedstawienie teatralnie piękne, podbudowane świetną muzyką Algirdasa Martinaitisa i wizjonerską scenografią syna reżysera Mariusa Nekrošiusa, które owszem buzowało energią mocno groteskową, ale przecież taki jest duch Gombrowicza” – pisze Piotr Zaremba w portalu wPolityce.pl. Czytaj więcej →
„Aktorstwo w Ślubie jest najwyższej próby. Mateusz Rusin nie schodzi ze sceny przez trzy godziny; jego Henryk to poszukiwacz transcendencji, humanizmu, a jednocześnie racjonalista i logik; poszukiwacz człowieczeństwa w sobie i innych; zagubiony, pełen sprzeczności. [...] Grzegorz Małecki jako Pijak «bierze mnie za mordę» swoim monologiem o kościele nie z nieba, lecz z dołu i o religii nie z góry, lecz z dołu. Małecki jest śmieszny i tragiczny, poza Formą, potrafi «dutknąć», ale ostatecznie jego Pijak logice Formy też się poddaje. Zadziwia Danuta Stenka w podwójnej roli matki Henryka i Mańki. Zmienność nastroju, poczucie absurdu, rozpacz i śmiech, fenomenalna gra słowem i ciałem. Jerzy Radziwiłowicz z kolei jako Ojciec jest jak ów «przedawniony Bóg», którego syn – przynajmniej we śnie – «bierze za mordę». Widać zresztą, że cały zespół aktorski «żyje» przedstawieniem, utożsamia się z wizją reżysera. Kilka scen szczególnie mocno zapada w pamięć: dialog Henryka i Pijaka, jakby konfrontacja jasnej, młodzieńczej strony osobowości tego pierwszego ze stroną ciemną, groźną i zagubioną; wspaniale oświetlona scena między Henrykiem i jego przyjacielem Władziem (znakomity Karol Dziuba), dramatyczna walka Henryka ze swoją tożsamością i prawdziwym uczuciem, które musi odrzucić, złożyć na ołtarzu Formy” – zauważa Ks. Andrzej Luter w kwartalniku „Więź”. Czytaj więcej →
Ślub→ Sala Bogusławskiego | 13, 14, 15 października | godz. 18:30
